adamsız — sf. 1) Yardımcısız, hizmetçisiz Bu koca ev adamsız çevrilemez. 2) mec. Güvenecek kimsesi olmayan, dayanağı bulunmayan, arkasız 3) hlk. Erkeksiz, kocasız … Çağatay Osmanlı Sözlük
adamsız — sif. Kimsəsiz, yalnız; adamı, köməkçisi olmayan; arxasız, himayəsiz. O adamsızdır, heç kəsi yoxdur … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kimsəsiz — sif. 1. Heç kəsi (yaxın qohumu, arxası, köməyi) olmayan; adamsız. Kimsəsiz uşaq. Kimsəsiz qadın. – <Araz> kimsəsiz, tək bir adam idi. A. Ş.. Bu gün Hüseyn artıq arxasız və kimsəsiz bir yetimdir. S. Rəh.. // İs. mənasında. Hər gecə əxilər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
adamsızlık — is., ğı Adamsız olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
bikəs — f. kimsəsiz, adamsız, qohum əqrəbası olmayan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şah — f. 1) bax: şəh; 2) şahmatda: əsas fiqur. Şahi bikəs adamsız padşah (İmam Hüseyn nəzərdə tutulur); şahi cəhan dünyanın padşahı; şahi din bax: şahəddin; şahi xuban gözəllər padşahı; şahi Kərbəla’ Kərbəla padşahı (İmam Hüseyn nəzərdə tutulur); şahi… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xəlvət — ə. 1) gizli yer; 2) boş, adamsız; 3) bax: xəlvəti … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
başlı-başına — z. 1. Nəzarətsiz, baxımsız, himayəsiz. Başlı başına qoymaq (buraxmaq). Başlı başına qalmaq. – <Sərdar Rəşid:> Mən heç vaxt səni başlı başına qoyub getmək istəməzdim. M. S. O.. 2. Öz bildiyi kimi, özbaşına, kefi istədiyi kimi, sərbəst. Başlı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bikəs — sif. və is. <fars.> Kimsəsiz, adamsız; heç bir adamı, qohumu olmayan. Qəriblikdə bikəslərin halını; Fikr elərəm, gözüm dolar qan ilə. M. V. V.. Qıldı o bikəsin gözünü əşkbar eşq. S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gecələmək — f. Gecəni qalmaq, gecəni keçirmək, bir gecəni yatmaq. Mehmanxanada gecələmək. Kənddə gecələmək. – Fəqət <Tellinin> adamsız, tamamilə xəlvət bir həyətdə yalqız qalıb gecələdiyi olmamışdı. S. H.. <Çopo:> Ev gecələdiyim zindandan daha… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
himayəsiz — sif. Himayə edəni, qayğısına qalanı olmayan: baxımsız, adamsız. Himayəsiz uşaq. Himayəsiz qoca … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti